Μια βοηθός μητρότητας – doula για το περιγεννητικό πένθος αποφάσισε να γίνει η Μαρία Στραγαλινού μετά την απώλεια του παιδιού της.
Με το που έχασε το δεύτερο παιδί της πριν ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη, ένιωσε έντονη τη μοναξιά που βιώνει μια γυναίκα στην περιγεννητική απώλεια, και το πόσο παραγνωρισμένα, μη αποδεκτά είναι τα συναισθήματά της από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Και γι΄αυτό αποφάσισε μετά από την προσωπική της εμπειρία να αφιερώσει τη ζωή της στο να στηρίζει τις γυναίκες και τα ζευγάρια που βίωσαν, βιώνουν ή πρόκειται να βιώσουν περιγεννητική απώλεια.
Μια γυναίκα που πένθησε ένα μωρό απευθύνεται σε γυναίκες που πενθούν ένα μωρό και τις στηρίζει. Η Μαρία Στραγαλινού, βοηθός μητρότητας για το περιγεννητικό πένθος (birth and bereavement doula SBD),μας μιλάει ανοιχτά για την απώλεια εγκυμοσύνης και το περιγεννητικό πένθος.
Γνωρίστε λοιπόν τη Μαρία Στραγαλινού, βοηθό μητρότητας – doula για το περιγεννητικό πένθος, μέσα απο την αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Κάντε LIKE και στη σελίδα μας στο FACEBOOK
Πες μας λίγα λόγια για σένα
Είμαι η Μαρία Στραγαλινού, κι έχω δύο γιους: τον Χρήστο 6 ετών, και άλλον έναν που δεν κράτησα στα χέρια μου ποτέ, γιατί σταμάτησε η καρδιά του να χτυπά λίγες μέρες πριν μπω στον 8ο μήνα της κύησης. Η μη ευτυχής κατάληξη της εγκυμοσύνης μου, τα συναισθήματα που βίωσα λόγω αυτής της εμπειρίας και η αποδοχή τους από τους γύρω μου με οδήγησα στο να γίνω βοηθός μητρότητας με ειδίκευση στο περιγεννητικό πένθος.
Τι κάνει μια βοηθός μητρότητας περιγεννητικού πένθους?
Μια βοηθός μητρότητας στηρίζει συναισθηματικά και πρακτικά μια γυναίκα στην εγκυμοσύνη, στον τοκετό και στη λοχεία. Και στην περίπτωση του περιγεννητικού πένθους κάνει το ίδιο ακριβώς, ανταποκρινόμενη στις ιδιαίτερες συνθήκες που προκύπτουν μετά από μια απώλεια.
Γιατί επέλεξες να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο?
Γιατί μέσω της δικής μου εμπειρίας, ένιωσα πόσο μη αποδεκτά είναι τα συναισθήματα μιας γυναίκας, ενός ζευγαριού που έχει χάσει παιδί. Γιατί ήρθα σε επαφή με πολλές γυναίκες που έχουν βιώσει αντίστοιχες εμπειρίες, και όλες συμφωνούμε ότι στην κοινωνία μας δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για να βιωθεί μια τέτοια απώλεια, ένα τέτοιο πένθος. Κι έτσι σκέφτηκα ότι θα ήθελα να κάνω μια μικρή προσπάθεια, να βάλω ένα τόσο δα λιθαράκι για να αρχίσει να ανοίγει το θέμα αυτό και να συζητιέται γύρω μας ανοιχτά.
Ο γιος σου πως πήρε την απώλεια του μωρού?
Με τον Χρήστο το συζητήσαμε όταν ήμασταν έτοιμοι, με τρόπο που ταιριάζει στην ηλικία του, απλά και ήρεμα. Το πήρε καλά, στενοχωρήθηκε αλλά και ανακουφίστηκε συνάμα, γιατί μέχρι να του το ανακοινώσουμε ένιωθε ότι κάτι έχει συμβεί αλλά δεν ήξερε τι. Χρειαζόταν να ξέρει την αλήθεια, και αυτό τον έκανε να αρχίσει να διαχειρίζεται και να εκφράζει το δικό του πένθος ελεύθερα.
Πότε θεωρείς ότι χρειάζεται μια γυναίκα τη στήριξη περισσότερο? Στον τοκετό ή μετά?
Μια γυναίκα χρειάζεται σίγουρα στήριξη την ώρα του τοκετού, σε όποιο τρίμηνο κι αν αυτός πραγματοποιείται, και με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό που βιώνει η γυναίκα εκείνη τη στιγμή, ο σωματικός πόνος, ο ψυχικός πόνος, που είναι βάλσαμο η παρουσία μιας άλλης γυναίκας η οποία με κατανόηση, φροντίδα και σεβασμό θα την αγκαλιάσει κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας εμπειρίας. Και μια τέτοια στήριξη να προσθέσω ότι θα λειτουργήσει θετικά στην περαιτέρω διαχείριση του πένθους.
Αλλά μια γυναίκα χρειάζεται στήριξη και στη λοχεία, και μετά την απώλεια, τότε που ξεκινά το πένθος να επενεργεί στον ψυχισμό και στην καθημερινότητα. Και πολλές φορές χρειάζεται και στήριξη όταν έχει περάσει λίγος καιρός, όταν όλοι γύρω δεν αναφέρουν το γεγονός πια, αλλά ο πόνος της μάνας είναι ακόμα εκεί, και πολλές φορές δεν βρίσκει έδαφος να εκφραστεί.
Δεν υπάρχει λοιπόν για μένα περισσότερο ή λιγότερο. Υπάρχει μόνο η ανάγκη της κάθε γυναίκας, του κάθε ζευγαριού στη δική του μοναδική πορεία μέσα από την απώλεια.
Εκτός από ατομικές συναντήσεις, κάνεις και ομαδικές συναντήσεις με γυναίκες που έχουν βιώσει απώλεια εγκυμοσύνης. Πες μας λίγα λόγια για αυτές.
Σκέφτηκα να ξεκινήσω και ομαδικές συναντήσεις –κύκλους γυναικών (λέγονται κύκλοι γιατί όλες οι γυναίκες καθόμαστε σε μαξιλάρια, σε κύκλο), γιατί είδα πόσο ανάγκη έχουμε να έρθουμε σε επαφή με άλλες γυναίκες που έχουν βιώσει παρόμοιες εμπειρίες. Είναι πολύ σημαντικό και δυναμωτικό να δουλεύεις σε ατομικό επίπεδο το πένθος σου, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να το δουλεύεις και σε ομάδα. Έχω δει από την εμπειρία μου, γυναίκες να φεύγουν πιο ανάλαφρες, με μάτια κλαμένα, αγκαλιάζοντας ζεστά η μία την άλλη μετά από τέτοιες συναντήσεις, κι αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η ομάδα, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη λειτουργούν θεραπευτικά και στο πένθος.
Περισσότερα για την Μαρία Στραγαλινού και τις υπηρεσίες που προσφέρει μπορείτε να βρείτε στο site της www.loveandgrief.gr καθώς και στη σχετική σελίδα στο Facebook: https://www.facebook.com/loveandgriefgr/ .
Δείτε επίσης: Σεξουαλική επαφή και εγκυμοσύνη
