Γράφει: Da Lua Lia    

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα μπορούσε να συμβεί σε μία ομάδα αποτελούμενη από είκοσι παιδιά που μεγαλώνουν δίχως την επαφή με ενήλικες;

Ο Γερμανός αυτοκράτορας Φρειδερίκος ο Δεύτερος, αποδεδειγμένα ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους του Μεσαίωνα, αποφάσισε να το διαλευκάνει πριν από οχτακόσια χρόνια.

Έτσι, διεξήγαγε το λεγόμενο “Στερητικό Πείραμα” του οποίου τα συμπεράσματα ήταν κάτι παραπάνω από έκπληξη!

Ο σκοπός του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου ήταν να ανακαλύψει ποια ήταν η αρχέγονη γλώσσα που μιλούσαν ο Αδάμ και η Εύα (!). Πίστευε δηλαδή πως εάν κανείς δεν μιλά στα παιδιά τότε εκείνα θα ανέπτυσσαν με βιολογικό τρόπο τον μηχανισμό που θα έφερνε στην επιφάνεια την γλώσσα των προπατόρων τους …

Ήταν ένα πολύ απλό πείραμα κατά τα φαινόμενα. Είκοσι μωρά ηλικίας μέχρι ενός έτους συγκεντρώθηκαν σε ένα μοναστήρι. Μαζί τους μερικές νταντάδες που είχαν εντολή να ασχολούνται μαζί τους μόνο στο επίπεδο της θρέψης -να τους δίνουν δηλαδή τροφή- και του αλλάγματος. Καμία άλλη επαφή, καμία αγκαλιά, χάδι ή επικοινωνία. Οι νταντάδες ήταν εκεί μόνο για να ικανοποιούν τις βασικές ανάγκες των παιδιών, ενώ απαγορεύονταν ακόμη και να συνομιλούν μεταξύ τους.

Οι Ψυχολογικές Επιπτώσεις της Έλλειψης Επαφής

Τελικά, η οικειότητα και η επαφή απεδείχθησαν πολύ πιο σημαντικές από την απλή ικανοποίηση των βασικών αναγκών, ειδικότερα όσον αφορά παιδιά μικρότερα του ενός έτους.

Ο καθηγητής ψυχολογίας Dacher Keltner εμφατικά αναφέρει πως “τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο ερευνών πια, έχει αποδειχθεί η σημαντικότητα της επαφής με τα παιδιά που είναι στο στάδιο της ανάπτυξης, όχι μόνο για λόγους ψυχικής υγείας αλλά και σωματικής. Η επαφή και η επικοινωνία θεωρούνται θεμελιώδη για την σωστή ανάπτυξη ενός ανθρώπου.”

Ο Αυτοκράτορας Φρειδερίκος ο Δεύτερος είχε μεγάλη αγωνία όταν διεξήγαγε το πείραμα… Ήθελε διακαώς να μάθει αν η πρώτη γλώσσα που θα μιλούσαν αυτά τα παιδιά θα ήταν τα Αραβικά, τα Αραμαϊκά (αρχαία Εβραϊκά) ή τα Λατινικά. Δυστυχώς για εκείνον όμως το πείραμα απέτυχε. Γιατί; Πολύ απλά γιατί τα ταλαίπωρα, δύσμοιρα αυτά πλάσματα που είχαν την ατυχία να γίνουν πειραματόζωα στην πιο τρυφερή τους ηλικία, πέθαναν.

Τα παιδιά πέθαναν από έλλειψη επαφής σε μία περίοδο της ζωής τους που η επαφή και η επικοινωνία κρίνονται σημαντικότερες ακόμη και από την κάλυψη των βασικών αναγκών…

Ικανοποιώντας την ανάγκη για επαφή

Ζώντας την εποχή των διαδικτυακών “επαφών” έχουμε χάσει λίγο το νόημα της λέξης. Νομίζουμε πως επαφή σημαίνει το να έχεις όσο περισσότερους “φίλους” γίνεται στα social media και να επικοινωνείς μαζί τους κάνοντας Live και chat – όλα λέξεις άγνωστες στην φυσική ανάγκη για επαφή…

Οι αγκαλιές λιγόστεψαν, τα χάδια περιορίστηκαν σε αυτά της ερωτικής επαφής και η επικοινωνία εκδηλώνεται όλο και με λιγότερες λέξεις…

Σε πολλές χώρες του εξωτερικού έκαναν την εμφάνισή τους Ομάδες Αγκαλιάς. Για ποιο λόγο άραγε; Ποιες είναι οι ανάγκες που θα καλύψουν; Είναι η αγκαλιά με έναν άγνωστο για μία ώρα την εβδομάδα το φάρμακο στην αποξένωση;

Πολλές οι ερωτήσεις στις οποίες ο καθένας από εμάς καλείται να εμβαθύνει και να απαντήσει.

Όπως:

Αγκαλιάζετε αρκετά τα παιδιά σας; Παίζετε μαζί τους έχοντας σωματική επαφή; Εκδηλώνετε τα συναισθήματά σας μέσω των κινήσεων, των αγγιγμάτων αλλά και των λέξεων; Πόσο συχνά λέτε “Σ’ αγαπάω”;

Απαντήστε με ειλικρίνεια.

Σας συνιστώ να εμβαθύνετε στις σχέσεις σας με τους αγαπημένους σας ανθρώπους και πιο πολύ με τα παιδιά σας. Εσείς εκεί έξω που είστε μητέρες και πατεράδες, μη χάνετε ευκαιρία να δείχνετε και να λέτε στα παιδιά σας το πόσο πολύ τα αγαπάτε. Δεν φαντάζεστε πόσο καλό τους κάνετε τόσο σε ψυχικό όσο και σε σωματικό επίπεδο. Η αγάπη βλέπετε, όπως σας έχω αναφέρει κι άλλες φορές στο παρελθόν, είναι το τροφοδοτικό των ανθρώπων. Δίχως αυτή είμαστε σαν το λουλούδι που μένει απότιστο κι αργοπεθαίνει…

Δείξτε την αγάπη σας μέσω της επαφής!